Οι μη απογαλακτισμένοι μόσχοι που προορίζονται για παραγωγή βόειου κρέατος μεταφέρονται σε μεγάλες αποστάσεις τις πρώτες εβδομάδες της ζωής τους. Αυτό τους εκθέτει σε αγχωτικό χειρισμό, στέρηση τροφής και νερού και αλλαγές θερμοκρασίας.
Μια νέα μελέτη που υποστηρίζεται από το εγχείρημα HoloRuminant διερευνά μερικούς από τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζονται επί του παρόντος αυτές οι προκλήσεις, περιγράφοντας τα πιθανά οφέλη τόσο για την ευημερία των μόσχων όσο και για την παραγωγικότητα της βιομηχανίας.
Στη γαλακτοβιομηχανία, τα μοσχάρια διαχωρίζονται από τις μητέρες τους λίγο μετά τη γέννηση. Τα μοσχάρια που δεν θα λειτουργήσουν ως αγελάδες γαλακτοπαραγωγής μπορούν στη συνέχεια να εκτραφούν για την παραγωγή μοσχαρίσιου ή βόειου κρέας.
Σε αυτό το σημείο ξεκινά το μακρύ ταξίδι για αυτά τα απογαλακτισμένα μοσχάρια, τα οποία συλλέγονται από διαφορετικές φάρμες και μεταφέρονται σε κέντρα υποδοχής και στη συνέχεια σε εγκαταστάσεις πάχυνσης. Λόγω της υπανάπτυκτης γαστρεντερικής οδού και του ανοσοποιητικού τους συστήματος, αυτά τα μοσχάρια είναι κατά συνέπεια πιο ευαίσθητα σε ασθένειες.
Μια περίληψη που δημοσιεύτηκε από τον εταίρο του έργου HoloRuminant, το Ισπανικό Εθνικό Ερευνητικό Συμβούλιο (CSIC) αναφέρει: «Αν και οι απαιτήσεις για την καλή διαβίωση των ζώων που συνδέονται με τη μεταφορά ρυθμίζονται από την ΕΕ, ενδέχεται να εξακολουθούν να υπάρχουν πρακτικές χαμηλών προτύπων. Η παρακολούθηση της αιματολογικής απόκρισης των μόσχων στη μεταφορά μπορεί να παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για τη βελτίωση της διαχείρισης και των συνθηκών μεταφοράς των ζώων, καθώς και για την έγκαιρη αναγνώριση μόσχων με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να μετριάσει τον κίνδυνο κακής απόδοσης στις εγκαταστάσεις πάχυνσης».
Το αίμα λέει πάντα την «αλήθεια»
Για να αξιολογήσουν πώς ανταποκρίθηκαν τα μοσχάρια στη μεταφορά μεγάλων αποστάσεων, οι ερευνητές του CSIC εκτίμησαν την επίδραση που είχε αυτό στις παραμέτρους του αίματος των μοσχαριών. Οι ερευνητές συνέλεξαν δείγματα αίματος στο κέντρο υποδοχής και στις εγκαταστάσεις πάχυνσης, μετά από 12 ώρες ταξιδιού. Τα μοσχάρια ταΐστηκαν με υποκατάστατο γάλακτος 4 ώρες πριν από την αναχώρηση και είχαν πρόσβαση σε νερό μέσα στο φορτηγό κατά τη διάρκεια της ώρας ανάπαυσης, μετά από 9 ώρες ταξιδιού. Τα ζώα είχαν επίσης άχυρο για κρεβάτι και η θερμοκρασία παρακολουθούνταν καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού.
Μετά τη σύγκριση των δειγμάτων που συλλέχθηκαν στο κέντρο υποδοχής με εκείνα στις εγκαταστάσεις πάχυνσης, η ερευνητική ομάδα παρατήρησε ήπια συμπτώματα αφυδάτωσης και υπογλυκαιμίας. Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές σε δείκτες ενεργειακού μεταβολισμού, μυϊκού τραυματισμού ή μυϊκής κόπωσης, στρες ή ανοσολογικής κατάστασης.
«Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η μεταφορά μόσχων υπό τις συνθήκες αυτής της μελέτης δεν προκάλεσε αξιοσημείωτες αλλαγές στην υγεία των ζώων πέρα από τα αποτελέσματα μιας 16ωρης νηστείας», αναφέρει η περίληψη. Αυτό υποδηλώνει ότι ακολουθήθηκαν οι κατάλληλες οδηγίες διαχείρισης στο κέντρο υποδοχής και κατά τη μεταφορά.
Η περίληψη περιλαμβάνει πολλές συστάσεις σύμφωνα με τη νομοθεσία της ΕΕ για την προστασία των ζώων κατά τη μεταφορά. Αυτές είναι: ελαχιστοποίηση της εκτεταμένης μεταφοράς, εξασφάλιση της βέλτιστης υγείας, επαλήθευση της καταλληλότητας για μεταφορά, περιορισμός της διάρκειας του ταξιδιού σε 8 ώρες το πολύ,·διατήρηση κατάλληλων συνθηκών στο όχημα και προώθηση των καλών πρακτικών.
Φωτογραφία: alessandro0770/stock.adobe.com