Η μάχη για την ελληνική αυτάρκεια στο κρέας, έχει προϋποθέσεις

Οι επιδόσεις της Ελλάδας στον τομέα του κρέατος είναι γνωστό ότι χαρακτηρίζονται από την ελλειμματική διάσταση. Είναι επίσης γνωστό ότι πλέον, ακόμη και τομείς όπου υπήρχε αυτάρκεια, αρχίζουν να απειλούνται. Είναι ενδεικτικό ότι, σύμφωνα με τις πλέον έγκυρες αναφορές, όπως έχει σήμερα η κατάσταση εισάγουμε το 89% του βόειου και το 55% του χοιρινού κρέατος που καταναλώνουμε. Ταυτόχρονα εξαιτίας των φθηνών εισαγωγών απειλείται πλέον ουσιαστικά η αυτάρκεια στο αιγοπρόβειο γάλα και κρέας καθώς και στο κρέας και τα αυγά πουλερικών.

Η πορεία αυτή δείχνει, σύμφωνα και με πρόσφατη τοποθέτηση του προέδρου του ΕΛΟΓΑΚ, Ανδ. Γεωργούδη σε εκδήλωση για την κτηνοτροφία, ότι με την κατανάλωση κτηνοτροφικών προϊόντων από τους μόνιμους κατοίκους και τους τουρίστες που έρχονται στη χώρα μας ωφελούνται ουσιαστικά οι κτηνοτρόφοι άλλων χωρών. Κατά τον κ. Γεωργούδη, «το γεγονός πως η αξία των εισαγόμενων κτηνοτροφικών προϊόντων κάθε χρόνο υπερβαίνει κατά πολύ την αξία όλων των εισαγόμενων ενεργειακών πρώτων υλών, δείχνει όχι μόνο την τεράστια εκροή πόρων αλλά και τα εξαιρετικά οφέλη που θα προκύψουν για την ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας από την αύξηση της πρωτογενούς παραγωγής στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε».

Είναι προφανές ότι, αν η πολιτική ηγεσία το εννοεί όταν λέει ότι πυλώνες ανάπτυξης της χώρας μπορούν να είναι ο τουρισμός, η γεωργία και η κτηνοτροφία, θα χρειαστεί η ανάπτυξη σύγχρονων δομών στήριξης, η ενίσχυση της έρευνας και η προσήλωσή της στην παραγωγή. Αυτός είναι μακρύς δρόμος, αν πλάι στην ελλειμματική κτηνοτροφία βάλει κανείς και την… λειψανδρία στην περιφέρεια, αλλά και το γεγονός ότι έχει γίνει εξαιρετικά ζημιογόνα η κτηνοτροφική δραστηριότητα (με εισαγόμενες και ακριβές ζωοτροφές, εισαγόμενα μηχανήματα και ανταλλακτικά, κλπ.).

Σε αυτή τη βάση το ΥΠΑΑ&Τ έχει πολλή δουλειά να κάνει και αν ήθελε θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον ΕΛΟΓΑΚ ως βασικό εργαλείο. Εξάλλου, ο Οργανισμός αυτός, ως γνωστόν, για τη λειτουργία και την υλοποίηση των στόχων του βασίζεται αποκλειστικά στις προβλεπόμενες εισφορές στο εγχώριο και εισαγόμενο (γάλα και) κρέας. Επομένως είναι λογικό να πρέπει να επιστρέψει στην κτηνοτροφία (και στην κοινωνία ευρύτερα) την αξία που λαμβάνει από τις εισφορές. Σε διαφορετική περίπτωση, μπορεί να συνεχίσουμε να βλέπουμε την ανωτέρω αναφερόμενη εικόνα με το βόειο και χοιρινό κρέας, όπου εισαγωγές φθηνότερης πρώτης ύλης, προωθούμενες από την καλή οργάνωση της κτηνοτροφίας και της εμπορίας στις χώρες προέλευσης (κυρίως χώρες της Δυτικής Ευρώπης), οδήγησαν την Ελλάδα σε πολύ χαμηλά ποσοστά αυτάρκειας.

Ήδη, πάντως, ο ΕΛΟΓΑΚ δουλεύει εδώ και αρκετό καιρό πάνω σε ένα οργανωμένο σχέδιο που περιλαμβάνει: στήριξη των κτηνοτρόφων με την παροχή πληροφοριών για τη βελτίωση της ποιότητας των πρωτογενών προϊόντων και την καλύτερη διαχείριση των μονάδων τους, παρακολούθηση των εισαγωγών κρέατος, των σφαγείων και των σημείων πώλησης του κρέατος για την πρόληψη των ελληνοποιήσεων και τη σωστή τους λειτουργία. Ένα στρατηγικό σχέδιο που έχει δώσει αποτελέσματα, στηριζόμενο και στον χαρακτήρα του ΕΛΟΓΑΚ ως ΝΠΙΔ, στοιχείο που του επιτρέπει να λειτουργεί ως εργαλείο για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα της κτηνοτροφίας σε όλα τα επίπεδα, σε συνεργασία με τις Υπηρεσίες του ΥΠΑΑ&Τ, τους επαγγελματικούς φορείς και τις οργανώσεις των καταναλωτών.

Αγορές κρέατος από παραγωγούς και εξωτερικό (σε κιλά)*

* σύμφωνα με τις δηλώσεις ισοζυγίου κρέατος το έτος 2010

ΠΗΓΗ: ΕΛΟΓΑΚ