Δυσκολίες στην ανάπτυξη της βιολογικής κτηνοτροφίας

Στοιχεία για την πορεία ανάπτυξης της βιολογικής κτηνοτροφίας παρουσίασε ο λέκτορας του ΑΠΘ Αναστάσιος Μιχαηλίδης σε ημερίδα που διοργάνωσαν στις 20/2 το Δίκτυο Βιολογικών Προϊόντων, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και η Αμερικάνικη Γεωργική Σχολή.

Σύμφωνα με αυτά η βιολογική κτηνοτροφία ενώ γνώρισε «άνθιση» τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, ωστόσο από το 2010 και μετά παρουσιάζει κάμψη, λόγω οικονομικής κρίσης, που οδήγησε σε σημαντική μείωση επιδοτήσεων, αλλά και απουσία εθνικής νομοθεσίας και γνώσεων για την εκτροφή.

Έτσι, ενώ το 2000 με τη βιολογική κτηνοτροφία ασχολούνταν μόλις 108 παραγωγοί, με το 62% αυτών να επικεντρώνεται σε Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα, το 2010 ο αριθμός τους έφθασε σε 1946 κτηνοτρόφους και πτηνοτρόφους, με το έτος 2005 να αποτελεί μια εξαιρετική χρονιά, ειδικά σε χοίρους και πουλερικά και λόγω των οικονομικών ενισχύσεων.

Ο ερευνητής αναφερόμενος στους λόγους εγκατάλειψης της συμβατικής κτηνοτροφίας και την υιοθέτηση της βιολογικής, τόνισε ότι βάσει έρευνας του ΑΠΘ το 2011, σε ποσοστό 48,37% οφείλεται στην επιδότηση, 17,44% στη βελτίωση ποιότητας, 19,63% στην καλύτερη τιμή, 7,63% στην ευκολότερη διάθεση, 6,13% στις εξαγωγές, 2,18% στην περιβαλλοντική ευαισθησία και 2,86% σε άλλους λόγους.

Στον αντίποδα, οι λόγοι που παραγωγοί δεν υιοθετούν την βιολογική κτηνοτροφία έγκεινται κατά 24,87% στη γραφειοκρατία, κατά 20,21% απάντησαν ότι δεν εμπιστεύονται το κράτος, 19,17% ότι δεν έχουν ικανοποιητική ενημέρωση, 17,62% τόνισαν ότι είναι ικανοποιημένοι από τη συμβατική κτηνοτροφία, 6,22%, ότι δεν εμπιστεύονται τους φορείς πιστοποίησης και 11,92% για άλλους λόγους.

Σχετικά με τα πλεονεκτήματα της βιολογικής κτηνοτροφίας, 33,3% μιλά για υγιεινά προϊόντα και επιδότηση, ενώ ισάριθμο ποσοστό αναφέρεται αποκλειστικά στην παραγωγή υγιεινών προϊόντων, 18,30% σημειώνουν την επιδότηση, 11,71% τονίζουν τις καλύτερες τιμές και 3,30% τις καλύτερες συνθήκες των ζώων.

Στα μειονεκτήματα της βιολογικής κτηνοτροφίας, τα ηνία έχει η γραφειοκρατία (21,97%) και ακολουθούν κακά παραδείγματα (18,47%), εξάρτηση από επιδότηση (15,83%), κράτος (13,85%), οργανισμοί πιστοποίησης (12,07%), απουσία ενημέρωσης (9,89%) και απουσία γνώσεων (7,92%).