Η φτήνια πολιορκεί… την ποιότητα;

«Πολλοί καταναλωτές δεν αναρωτιούνται τι είναι το φτηνιάρικο κρέας που βρίσκουν προσφορά σε διάφορες αγορές. Το γιατί ο ένας πουλάει 3 ευρώ τον προ-κομμένο κιμά και ο άλλος 6 ευρώ τον άκοπο, δεν μπαίνουν στη διαδικασία να το εξηγήσουν και να το καταλάβουν». Αυτά λέει στο τεύχος Φεβρουαρίου του Meat Place ο Νίκος Παλαιόπουλος, μέλος του Δ.Σ. των κρεοπωλών του Πειραιά.

Ο κ. Παλαιόπουλος είναι τρίτη γενιά κρεοπώλης, νέος άνθρωπος, με αγάπη για το επάγγελμα που κάνει και με σεβασμό απέναντι στο προϊόν που πουλάει. Έχει τελειώσει μηχανικός αεροσκαφών, αλλά επέλεξε να γίνει κρεοπώλης απορρίπτοντας μια μόνιμη θέση στην Αεροπορία, κι έτσι από το 1994 άνοιξε συνεταιρικά κρεοπωλείο για να μετακινηθεί 13 χρόνια αργότερα στο δικό του ιδιόκτητο κατάστημα, κάπου στη Νίκαια. Εκεί, μαζί με τον βοηθό του τον Φάνη, το δεξί του χέρι, όπως λέει συνέχεια, σκέφτεται κάθε φορά και περισσότερα προϊόντα για να προσφέρει στους πελάτες του. Μολονότι διατηρεί έναν πολύ προσεγμένο, καλαίσθητο και λειτουργικό χώρο, τα πράγματα δεν είναι εύκολα, καθότι, όπως λέει ο ίδιος, είναι… περικυκλωμένος. Τι εννοεί; Πίσω από την έννοια της περικύκλωσης έχει στηθεί μια δύσκολη πραγματικότητα. Με δικά του λόγια, «Όταν κοιτάς να είσαι εντάξει απέναντι στον καταναλωτή και να του μιλάς με ειλικρίνεια, δεν το εκτιμούν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Έχω αποφασίσει ότι δεν θα πουλήσω το ξένο για ντόπιο, δεν έχω εντός καταστήματος εκείνες τις τεράστιες ταμπέλες «ελληνικά κρέατα», είμαι ειλικρινής σε κάθε περίπτωση, κι έτσι έχασα μερικούς πελάτες. Όπως είπα προηγουμένως, δεν εκτιμούν όλοι την ειλικρίνεια. Επιπροσθέτως, μικρή μόνο μερίδα καταναλωτών καταλαβαίνουν ότι υπάρχουν διαφορετικές ποιότητες. Οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν τι θα πει ποιότητα στο κρέας. Καταλαβαίνουν ότι ένα αυτοκίνητο Μερσεντές είναι διαφορετικό από ένα Χιουντάι, αλλά αυτό δεν το καταλαβαίνουν για το κρέας. Αποκτούν λοιπόν την εντύπωση ότι εσύ πουλάς ακριβά, επειδή πάνε αλλού και βλέπουν το κρέας στη μισή τιμή. Σκέφτονται λοιπόν ότι εσύ τον εξαπατάς, ότι πας να γίνεις πλούσιος με τη μία. Είναι δηλαδή πιο εύκολο στον καταναλωτή να κατηγορήσει τον κρεοπώλη ότι αισχροκερδεί εις βάρος του, και να μην προβληματιστεί για το τι αγοράζει. Όταν παίρνει κοτόπουλο με 2 ευρώ το κιλό, δεν σκέφτεται ότι για να γίνει το κοτόπουλο και να φτάσει στο μαγαζί έχει μια ολόκληρη διαδικασία η οποία κοστίζει. Δεν γίνεται το κοτόπουλο να του φτάνει σε προσφορά στα 2 ευρώ το κιλό όταν τα πατατάκια που αγοράζει είναι πιο ακριβά. Όταν ακόμη και οι σκυλοτροφές είναι πιο ακριβές… Πρέπει να προβληματιστεί για το τι αγοράζει όταν κάποιος του προσφέρει πάμφθηνο κρέας, σε διαρκή προσφορά».

Ο ίδιος γίνεται μάλιστα πολύ αυστηρός: «ειδικά τώρα με την οικονομική κρίση υπάρχει η τάση του κόσμου να κατευθύνεται στα διάφορα φθηνομάγαζα κρέατος με τις απίστευτες προσφορές. Αυτά τα μαγαζιά ξεφτιλίζουν το προϊόν που πουλάνε. Δεν πουλάνε φθηνά επειδή δήθεν προσέχουν τον καταναλωτή. Δεν νομίζω ότι τους έπιασε ο πόνος για το συνάνθρωπό τους. Εδώ στη Νίκαια είναι η μόνη περιοχή που έχει τόσο φτηνομάγαζο. Αποτέλεσμα, να είμαι περικυκλωμένος. Αν κάνεις μια βόλτα γύρω-γύρω, θα δεις πάρα πολλά».

Το πρόβλημα του φαίνεται μεγάλο, ίσως αποδειχτεί και αξεπέραστο. Πάντως ο κ. Παλαιόπουλος επιμένει στην ποιότητα του προϊόντος και μάλιστα το σύνθημα του καταστήματός του είναι «εγγύηση και νοστιμιά στην καλύτερη τιμή». Πώς όμως μετράει ο πελάτης την ισορροπία ανάμεσα στην καλή ποιότητα και την καλή τιμή; Δύσκολη ερώτηση, αλλά ο Νίκος Παλαιόπουλος έχει την απάντηση: «Αυτό που προσφέρω στον καταναλωτή είναι η καλύτερη ποιότητα στην καλύτερη δυνατή τιμή. Αυτή είναι η ισορροπία. Προσφέρω ποιοτικό προϊόν στην καλύτερη δυνατή τιμή που μπορώ να δώσω στον πελάτη».